Haluksy

Hallux valgus, czyli paluch koślawy, poza dość oczywistym odium estetycznym, może być także przykrą i bolesną dolegliwością zdrowotną. Źródłem tej przypadłości jest dość często występująca i wykazująca tendencję do postępowania deformacja stawu. Najbardziej widoczną oznaką powstawania haluksów jest znaczne, niekiedy, skrzywienie palucha. Przyczyna schorzenia nie została dokładnie poznana, jednak niewątpliwym jest, że jego powstawanie uwarunkowane jest doborem niewłaściwego obuwia, wadami postawy, a także nadwagą i statycznym trybem życia. Nie bez znaczenia jest też czynnik genetyczny intensyfikujący tendencję do występowania haluksów. Przypadłość ta częściej spotykana jest u kobiet. Hallux valgus jest typem deformacji, w której paluch zakrzywia się do wnętrza śródstopia powodując jednoczesne odchylenie jego podstawy do zewnątrz. Taki stan utrudnia lub wręcz uniemożliwia noszenie zwykłego obuwia mogąc wywoływać silny ból. Zdiagnozowanie haluksów we wczesnym wieku, z reguły zwiastuje szybsze postępowanie schorzenia i spodziewaną większą deformację palucha. W drobnych odkształceniach niepowodujących większych utrudnień w życiu codziennym interwencja chirurgiczna nie jest konieczna, a jedynym wskazaniem do jej przeprowadzenia są względy natury estetycznej. Przy niewielkich deformacjach zaleca się leczenie zachowawcze obejmujące m. in. kontrolę masy ciała, stosowanie wkładek ortopedycznych oraz fizjoterapię. Ścisłe stosowanie się do tych zaleceń może skutecznie powstrzymać dalszy rozwój schorzenia. W przeważającej liczbie przypadków stopień skrzywienia palucha oraz towarzyszące mu dolegliwości bólowe i trudności w poruszaniu się wymagają leczenia operacyjnego. Przeciwwskazaniem do interwencji chirurgicznej są choroby serca, obniżona krzepliwość krwi oraz słaby ogólny stan zdrowia. Kwalifikację do operacji specjalista przeprowadza m. in. na podstawie wyników zleconych badań laboratoryjnych. W leczeniu operacyjnym hallux valgus można wyodrębnić dwa zasadnicze typy zabiegów - wykonywane na tkankach miękkich oraz wymagające przeformowania oraz przeorientowania kości. Reprezentatywnym dla tej pierwszej grupy jest tzw. zabieg Silvera, polegający na właściwym napięciu torebki stawowej przy jednoczesnym usunięciu przerostów kostnych i dotkniętej stanem zapalnym kaletki maziowej. Operacja znajduje swoje efektywne zastosowanie przy nieznacznej deformacji stawu. Okres rekonwalescencji jest w tym wypadku stosunkowo krótki i powrót do normalnej aktywności jest możliwy już po upływie 2-3 tygodni od zabiegu. Pierwszym z zabiegów kostnych jest zabieg Kramera, obejmujący przecięcie kości śródstopia, resekcję jej fragmentu z równoczesnym przesunięciem głowy kości do wewnątrz oraz skorygowaniem wykoślawienia. Do pozostałych, kostnych operacji haluksów należą: zabieg osteotomii chevron i scarf - polegające na przecięciu kości śródstopia z jednoczesnym, częściowym usunięciem przerostów kostnych oraz przesunięciem głowy kości do środka i ustabilizowaniem jej w nowej pozycji przy pomocy śrub lub implantów. Zabieg według Lapidusa znajduje dodatkowo zastosowanie przy korekcji śródstopia szpotawego Operacja metodą Kellera zakłada usunięcie podstawy paliczka bliższego palucha wraz z resekcją występu głowy I kości śródstopia oraz implantacją torebki stawowej we wnętrzu stawu palucha. Najczęściej zabiegowi poddawane są osoby, które ukończyły 60 rok życia, i u których rozpoznano zwyrodnienie stawu. Operacje kostne wymagają znacznie dłuższego, niż w przypadku zabiegów na tkankach miękkich okresu rekonwalescencji sięgającego nawet dwóch miesięcy. Pozwalają jednak na skorygowanie nawet znacznych deformacji, dla ktorych zabieg na tkankach miękkich nie znajduje zastosowania. Zabiegi hallux valgus przeprowadzane są z reguły w znieczuleniu zewnątrzoponowym. Po zabiegu hospitalizacja trwa najczęściej dalsze 2-4 dni. Bezpośrednio po operacji pacjenci mogą skarżyć się na bolesność w obrębie stopy, którą łagodzić można z powodzeniem środkami przeciwbólowymi bez zawartości kwasu acetylosalicylowego. Po opuszczeniu klinki pacjenci powinni używać specjalnego obuwia ortopedycznego przez dalszych 6 tygodni. W tym też okresie nie jest możliwe prowadzenie dotychczasowej aktywności, jeżeli narażałaby stopy na nadmierne obciążenie. Absolutnie niedopuszczalne w trakcie rekonwalescencji jest intensywne przemieszczanie się czy uprawianie sportu. Przeciwwskazane może być również prowadzenie samochodu. Po 6 tygodniach od zabiegu pacjent zgłasza się na wizytę kontrolną, podczas której zleca się badanie RTG śródstopia. Dla przywrócenia właściwej funkcji stawów lekarz może zlecić fizjoterapię lub zobligować pacjenta do wykonywania określonych ćwiczeń we własnym zakresie. Częstą dolegliwością pozabiegową jest obrzęk utrzymujący się do kilku miesięcy. Skutecznym sposobem na jego złagodzenie jest stosowanie okładów oraz moczenie nóg w wodzie z domieszką soli leczniczej.  Koszt ( CENA ) zabiegu oscyluje wokół 3000 PLN

HALUKSY